امان از بی همسری

شعر زیبای مرگ بر فقدان همسر و گریه مردها

مردها کاین گریه در فقدان همسـر می کنند
بعد مرگ همسـر خود، خاک بر سر می کنند!
خاک گورش را به کیسه، سوی منزل می برند!
دشت داغ سینه ی خود، لاله پرور می کنند
چون مجانین! خیره بر دیوار و بر در می شوند
خاک زیر پای خود، از گریه، هی! تر می کنند
روز و شب با عکس او، پیوسته صحبت می کنند
دیده را از خون دل، دریای احمر می کنند!
در میان گریه هاشان، یک نظر! با قصد خیر!!
بر رخ ناهید و مهسا و منور می کنند!
بعدٍ چندی کز وفات جانگداز! او گذشت
بابت تسلیّت خود! آن فکر دیگر می کنند
دلبری چون قرص ماه و خوشگل و کم سن و سال
جانشین بی بدیل یار و همسـر می کنند
کج نیندیشید! فکر همسر دیگر نی اند!
از برای بچه هاشان، فکر مادر می کنند!

سلام


خدایا پس چرا من زن ندارم؟
زنی زیبا و سیمین تن ندارم؟

دوتا زن دارد این همسایه ما
همان یک دانه را هم من ندارم

آزانس ملکی امشب گفت به من:
مجرد, بهر تو مسکن ندارم

چه خاکی بر سرم باید بریزم؟
من بیچاره آخر زن ندارم

خداوندا تو ستارالعیوبی
وبر این نکته سوءظن ندارم

شدم خسته دگر از حرف مردم
تو میدانی دل از آهن ندارم

تجرد ظاهرا”عیب بزرگی است
من عیب دیگری اصلا”ندارم

خودم میدانم این”اصلا” غلط بود
در اینجا قافیه لیکن ندارم

تو عیبم را بپوش و هدیه ای ده
خبر داری نیکول کیدمن ندارم؟

اگر او را فرستی دیگر از تو
گلایه قد یک ارزن ندارم